Bizimle iletişime geçin

Köşe Yazıları

Daha hiç yaşayamamıştım ki!

Yayınlanma

Tarih

Babasının şehit olduğu haberini aldığında çok küçük yaşlarda idi. Hayatının zorluğunu o küçücük yaşlarda tam hissetmemişti ama annesinin de ismini bile bilmediği amansız bir hastalıktan dolayı ölmesinden sonra bu fani dünyada ninesi ile baş başa kalmış ve asıl zorluklar o zaman başlamıştı. Annesinin öldüğü gün kararını vermişti.

Doktor olacaktı.

İlkokulunu köyün virane okulunda okumuş, lise yılları ise çok daha zahmetli geçmişti. Kilometrelerce yolu soğuk ve karlı günlerde yürüyerek okulunu bitirebilmişti.

Bazen yollar kapandığında okuluna gidemediği zamanlarda hüngür hüngür ağladığını hatırlıyordu.

Arkadaşlarının ise alay konusu idi. Kendisini gördüklerinde değişik hayvan sesleri çıkarıyorlar, kıs kıs gülüyorlardı. Aslında ders çalışmasından onlara ne idi ki ya da neden alay ettiklerini anlamıyordu da. Lakap takmalarından ise hiç haz almıyordu.

Kendisi annesine bir söz vermişti. Gerçi annesinin verdiği sözden haberi yoktu ama olsun öyle niyetlenmişti.

Bir gün o beyaz önlüğü giyecekti.

Üniversite sınavına gireceği yıl ninesi ile köy köy gezmiş ve üniversite sınavına hazırlık kitaplarını toplamıştı.

Hiç kitabın kapağı açılmayanları da vardı, her boşluğu doldurulmuş kitaplarda.

Ama olsun, tüm soruları çözecekti. Çözülmüş testleri bir güzel de silgi ile siliyor tekrar kendisi çözüyordu. Çözemediği soruları teneffüs aralarında hocalarına soruyordu.

Çünkü dershaneye gidecek maddi durumu da yoktu.

Öğretmenleri çok şükür çalışkan öğrenci olduğundan dolayı ilgileniyorlar ve tüm sorularına cevap veriyorlar, test mantığını koridorlarda öğretiyorlardı. Güzel ahlaklı ve çalışkan olması öğretmenlerinin ve köydekilerin gönüllerini almasına yetmişti.

Ah işte diyordu bazen “evde zamanım olsa da sadece ders çalışabilse idim”.

Ama ninesi artık yaşlanmıştı,

İneği onu bekliyordu, zavallı onun ile uğraşmasa inekte kendileri de aç kalacaklardı.

Çeşmeden su getirmesi gerekiyordu her gün,

Ama hiç kimseye söyleyemediği evdeki bulaşıklar ve temizlikte vardı.

Olsun hiç gocunmuyordu.

Az uyurdu hem ev işlerini hem de sınavına çalışabilecek zamanının ayarlıyordu işte…

Sonunda sınav günü gelmişti,

O heyecan ile sabaha kadar da gözüne uyku girmemişti.

Sınavda inanılmaz bir derece yapmış ve hedeflediği Tıp Fakültesini kazanmıştı.

Rüyalarda idi sanki.

Köyünün gelmiş geçmiş en büyük başarısına imza atmış, dalga geçen tüm arkadaşları bile tebrik etmeye gelmişlerdi.

Köyün muhtarı eve ziyaretine gelmiş, maddi problemleri çözmeye çabalıyordu. Ninesi de ağlamasına rağmen hayatının en büyük ve zor kararını veriyor ineğini satılığa çıkarıyordu.

“Yapma etme nine” dese de ineği satmışlar ve okulunu o para ile güçte olsa bitirmişti.

Ciltlerce kitapları kütüphanede adeta yutuyordu, bazıları bu mesleği para için yapıyorum dese de kendisi ileride olacağı mesleğini çok seviyordu. Hem köyüne hem de tüm insanlığa faydalı olmak için günleri iple çekiyordu.

O heyecan ve meslek aşkı ile Tıp Fakültesini de birincilik ile bitiriyordu şükür.

Ama sırada uzmanlığı vardı.

Uzmanlık sınavında da çok yüksek bir puan alarak “Kardiyoloji” anabilim dalını seçmişti. Artık hayal ettiği ama yapamadığı her şeyi yapacaktı.

Yıllardır okuyamadığı romanları bitirecekti.

Açılamadığı kız arkadaşına sonunda duygularını gizlemeyecek belki de teklifini kabul ederse evlenecekti.

Çocukları olacak onları en iyi şekilde eğitimlerini almalarını sağlayacaktı.

Ninesinin o çok sevdiği ineğine benzer bir inek alabilecekti.

Parası olunca muhtara söz verdiği güzel bir okul yapması için elinden gelen gayreti gösterecekti.

Ama ilk önce kendisi gibi yetim olan ilkokula giden Ayşegül’ün televizyonlardan görüp istediği stetoskopu alacak ve ona hediye edecekti.

İlk gün asistan olarak yoğun bir hasta muayenesine girmiş inanılmaz yorulmuştu.

Mesai bitimi gelen büyük bir kazadaki hastalar anabilim dalının hocaları uzmanları ile beraber ameliyathaneye alınmış ve gerekli müdahaleler yapılmaya başlanmıştı. Yürümüyor adeta koşarak iş yapıyorlardı.

Dışarıdan bağrışlar, ağlayışlar ve acı sesleri geliyordu.

Hocası dışarıdakilerin sessiz olmalarını söylemeleri için kendisini görevlendirmişti.

Ameliyathaneden dışarı çıkıp “her şey kontrol altında sessiz olun lütfen” demesi ile yere yıkılması bir olmuştu.

Nereden geldiğini kestiremediği kurşunlar giydiği ilk günkü beyaz önlüğünü kırmızı renge boyamıştı.

Elindeki silahı olan adam ile göz göze geldi,

“Neden yaptın” diye soramıyordu,

Konuşamıyordu,

“Kitaplarım vardı okuyacağım” diye düşündü,

Sevdiği kız aklına geldi,

Sadece “ninem” diyebildi “o yalnız kalacak, tek başına nasıl yapacak ki” diye düşündü.

Sonra

Ben ise “Daha hiç yaşayamamıştım ki”  diyerek boynuna doladığı ve hediye edeceği stetoskopunu avuçları ile sımsıkı tutarak dünyaya gözlerini yumdu…

Okumaya devam et
Yorum yapmak için tıklayın

Leave a Reply

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Köşe Yazıları

Sonunda Küresel İklim Çekirgeleri de Çıldırttı!

Yayınlanma

Tarih

Yazar

Geçen gün Anadolu ajansında Science Advance dergisindeki bir makalenin 15 yıllık çalışmalarının anlatıldığı bir haber vardı.

Okudukça şok oluyorsunuz.

1985-2020 yılları arasındaki çöl çekirge istilalarını incelemişler. 48 ülkeyi ele almışlar ama en fazla Fas, Kenya, Nijer, Yemen ve Pakistan’ın etkilendiğini görmüşler. Çekirge sürülerinin yüz binlerce dönüm araziyi talan ettiğine şahit olmuşlar.

Araştırmacıların çöl çekirgesi istilasının hava sıcaklığına, toprağın nemine, yağış miktarına ve rüzgâra bağlantılı olduğunu tespit etmeleri gerçekten de çok ilginç. Yani çorak bölgelerin ani ısı değişiklikler yaşaması ve ani yağmur yağışları ile çekirge sayısının etkilendiği vurgusunu yapmışlar.

Eninde sonunda bu istilanın Batı Avrupa ve Batı Orta Asya’ya geleceğini belirtmişler.

Haberde Dünya Bankası; 2003-2005 yıllarında Batı Afrika bölgelerindeki çekirge istilasının 225 milyar dolar gibi büyük akademik kayıplara neden olduğunu açıklanmış.

Düşünsenize şuursuzca etrafımızı kirletmemiz sağlığımızı sadece sağlığımızı bozmuyor, ekonomimizi de felç ediyor.

Yıllardır söylüyorum. Plastiğin vermiş olduğu kirlilik sonucu karbon döngüsü ile karbondioksit salınımını tetikliyor diye.

Geri dönüşüm ünitelerimiz yetersiz, insanlar hala çevresini kirletiyor. Resmi kurumlar kirliliği önleme konusunda etkisiz ya da bilinçsiz.

Sokaklarda gezdiğiniz zaman her yerde gözünüzü acıtan nahoş bir kirlilik ile karşı karşıya kalabiliyorsunuz.

Fosil yakıtlarımızdan hala sera gazları bol miktarda salınıyor.

Orman tahribatını önlemede yetersiz kalıyoruz.

Endüstriyel faaliyetler sonucu açığa çıkan gazlar havamızı kirlettikçe kirletiyor.

Tarım topraklarımız verimsizleşmiş.

Su kaynaklarımız azalmış.

Tüm dünyada bu problemler gün geçtikçe de artmaya devam ediyor.

Önlemler konusunda yetersiz kalıyoruz.

Çevreye verdiğimiz zararlar küresel iklimi de ekliyor.

Şubat ayında günlük güneşlik bir hava var.

Kar ve yağmur yağışları yetersiz.

Dünyamız ısındıkça ısınıyor.

Sonunda küresel iklim değişikliği çekirgeleri de çıldırtmış.

Sırada ne var acaba?

Kaynak

https://www.aa.com.tr/tr/gundem/arastirma-iklim-degisikliginin-getirdigi-dengesiz-hava-kosullari-cekirge-istilalarini-artiracak/3138108#

Okumaya devam et

Köşe Yazıları

Bazen de hayatı yavaşlatmalı mı ki insan?

Yayınlanma

Tarih

Yazar

Amerika’da üniversiteleri ziyaret ettiğim zamanlarda bir üniversitedeki hoca ile görüşme talep etmiştim. Pazartesi günü müsait olup olmadığını sorduğum zaman hocanın “bugün golf maçım var hocam yarın görüşebilir miyiz” demesine çok şaşırmıştım.

Mesai saatlerinde bile kendisine zaman ayırıyordu. 

Bizim üniversitemizde birisi benden mesai saatlerinde randevu istese ve yurt dışından geldiğini de öğrensem en kısa zamanda randevu vermeyi kendime hep düstur edindim.   

Bırakın mesai saatlerini, mesai saatleri dışında bile akademik çalışmalarım hep dolu dolu geçti.

Hafta sonlarında da odamda çok olmuşumdur. 

Profesör olana kadar laboratuvardan hiç çıkmadım. Profesör olduktan sonra da yüksek lisans ve doktora öğrencilerimle akademik çalışmalarımı aksatmadan devam ettirdim. 

Bazen “hobileriniz nedir? hocam” sorusunu atlatmaya çalıştığım çok olmuştur. 

Doğru ya akademik çalışma yapmaktan başka hobilerimiz mi? Neler ki acaba?  

Bu soruya cevap vermem çok zor cidden. 

Bazen işlerim azaldığında kendimi boşlukta hissediyorum. 

Tatile çıktığımızda bile tarihi ya da doğal güzellikte olan yerlerin fotoğraflarını çeker ve gördüklerim ile ilgili köşe yazıları yazmaya çalışırım. 

Doğrumu yapıyorum bilmiyorum. 

Bazen iç alemimde kendimle hesaplaşıyorum.

Belki de sadece seyretsem ya da kendim için baksam. 

Ama yapamıyorum işte. 

Böyle alışmışım böyle de gidecek galiba. 

Kendimi değiştirebilir miyim diye sorgulamıyor da değilim hani. 

Böyle mi yetiştik dersiniz. 

Ortasını bir türlü bulamadık mı ya da. 

Bir kısmımızın özgeçmişleri tertemizken bazılarımızın da yaptıkları sayfalara sığmıyor. 

Belki de bu uçurum yapılan çalışmalara veya işlere önem verilmemesinden. 

Ya da değerler çakışması var.

Hatta liyakat kavramını unutmuşluk var.

Sizin daha da açabileceğinize eminim tabi ki…

Bu durumlar da uçurumların artmasına neden oluyor. 

Bende abarttığımı biliyorum. 

Bazen de hayatı yavaşlatmalı mı ki insan. 

Diye düşünmüyor da değilim. 

Siz ne düşünüyorsunuz. 

Okumaya devam et

Köşe Yazıları

Gönül Dağının Gerçek Bir Mucidi

Yayınlanma

Tarih

Yazar

Sosyal medyadan tanıdığım ve uzun zamandır köyünü ve mucit odasını görmek istediğim Yasin Alpaslan abiyi sonunda ziyaret etme fırsatını yakaladım. Yozgat’tan Sarıkaya ilçesinin Kürkçü köyüne gitmemiz yaklaşık bir buçuk saatimizi almıştı.

Bir Yozgatlı olarak bende doğrusu bu köy yollarına ilk defa gidiyordum. Çok güzel ve verimli arazi yolları arasından geçerek Kürkçü köyümüze vardık ve ilk durağımız tabi ki Mucit dükkânı idi.

Yasin abi bizi sabırsızlıkla dışarıda bekliyordu.

Önce kendi odasında Yozgat’ımızın vazgeçilmezlerinden olan ve sobada piştiği belli olan patates ve diğer ikramlar vardı. Gönül Dağı dizisinde de sık sık gündeme gelen patates gerçekten de köylerde pişirilmesi ve yenmesi bir başka idi.

Ziyafetten sonra ben ve ekibimin sabırsızlık ile görmeyi beklediğimiz mucit odasına geçiyorduk.

Oğlunun sözleri ise beni daha da heyecanlandırıyordu.

“Babam dükkânda çok durmaz, bütün gününü bu mucit odasında geçirir ve hemen hemen her gün yeni icatlarının ve projelerinin peşinde koşar hatta bazen aylık kazancımın yarısını babamın malzemelerine vermek zorunda kalırım” dedi.

Düşünsenize eserler ortaya çıkıyor ama para kazanmayı bırakın birde cebinizden paranız çıkıyor.

İnanılmaz bir fedakârlık, bir ülke sevdalılığı ya da ülkesine bir şeyler kazandırmanın tatlı telaşlılığı…

Yasin abinin hayatı bir roman olacak nitelikte.

Yozgat’ın Sarıkaya ilçesinin Kürkçü köyünden. Anlattıkça açılıyor bazen sitemli cümlelerine de şahit oluyoruz ama içindeki azim ve ümitsizlik hiç bitmemiş.

67 yaşlarında olan Yasin abi ilk dersini babasından aldığını söylüyor, küçüklüğünde babasının kendilerine kitap okuduğunu ve testi ile su satmaya gönderdiğini, kısacası hayat hikâyesini bizlere bir bir anlatıyor.

Çok küçük yaşlarda evlendiğini ve çok farklı işlerde çalıştığını söyleyen mucidimiz dükkânı açtıktan sonra köyde teknisyen gibi çalıştığını ve köylünün her teknik problemlerine elinden geldiğince yardımcı olmaya çalıştığını söyledi.

Askerliğinde bile köprüler, tüneller, elektrik ve su hatlarının maketlerini yaparak komutanlarının takdirini de kazanmış.

Yurt dışında da çok çalışan Yasin ustamız Rusya, Türkmenistan, Almanya gibi ülkelerde de bulunarak teknik anlamda çok tecrübeler kazanmış.

TÜBİTAK, Aselsan gibi kurumlarda projeleri ile ilgilenmişler ama imkânsızlıklar yüzünden ve tecrübesizliğinden projelerini tamamlayamamış.

Projelerini anlatırken kendisinden geçiyordu Yasin abi.

Alarmlı yaptığı pencerelerden tutun, ayakkabıya kadar ya da çantalara kadar çok ilginç tasarımları vardı. Bu sistemler uygulansa galiba hırsızlık olayları bitirecek projelerdi.

Güneş enerji sistemleri, kalorifer ısı sistemleri gibi enerjiye yönelik projeleri yabana atılır cinsten değildi. Eli tutulduğunda, maddi imkânlar verildiğinde ve modernize edildiğinde çok büyük projelere adım atılacağına eminim.

Kendi evindeki rüzgâr türbini, mekanik aletlerde dikkatli incelenmesi gereken projeleri.

Tıbbi bitkilere de el atmış, elindeki bazı numuneleri ve yaptıklarını bizlere anlattı. Bizim önerilerimiz doğrultusunda kozmetik ürünlere de el atacağını söyledi.

Beraber ne tür projeler yapabiliriz bunu ileride göreceğiz ama böyle bir mucit ile çalışmanın benim için büyük bir fırsat olacağına eminim.

Bu alanda çalışacak tüm akademisyenler ve iş adamlarına da kapısı tamamen açık tabi ki.

Çantasındaki prototip çizimleri göstermesi beni bir kez daha kendisini hayran bırakmasına yetti.

Gerçekten de Gönül Dağı dizinde bahsedilen mucitlerden birisi ile tanışmış olmaktan çok memnunum.

Ülkemizde o kadar çok mucidimiz var ki. Üniversitelerimiz, sanayicilerimiz, resmi kurumlarımız ve mucitlerimiz hepsi birleşebilse müthiş bir sinerji ile ülkemizin üretim kapasitesinin artması için önemli adımlar atılmasına bir çığır açacaktır.

Sadece birbirimizle irtibatta olmak, aynı dili konuşabilmek, laboratuvarlarımızı mucitlere açabilmek, maddi ve manevi yardımlarda bulunmak ile ülkemizin geleceği çok aydınlıktır.

Gönül Dağı ekibine ricam o ki bir bölümde de olsa senaryolarında bu gerçek mucidimize yer vermeleridir. Eminim hem filmlerine renk katacaklar hem de ülkemizdeki tüm mucitlerin şevklerini artıracaklardır.

Okumaya devam et

Trendler

Prof. Dr. Hamdi Temel © 2020 Tüm hakları saklıdır. Site içerisindeki yazıların izinsiz ve kaynak gösterilmeden paylaşılması yasaktır.

Toplam Ziyaretçi Sayısı

maksibet giriş maksibet film hd izle film izle film hd izle şutbet giriş şutbet oslobet giriş oslobet betmoris giriş betmoris elexusbet giriş favorislot elexusbet giriş