Bizimle iletişime geçin

Köşe Yazıları

İnsanlığımızı Geri Getirdin Bize Koronavirüs!

Yayınlanma

Tarih

Hani bu sıralar herkesin dilinde ya, bu koronavirüsten sonra dünya değişime uğrayacak, ülkeler arasında tüm dengeler alt üst olacak. Aynen tüm insanların hayat tarzı değişeceği gibi benim de bukoronavirüsten sonra hayatım değişecek galiba.

Gözümüzle bile görülmeyen bu virüsün süper güç olarak nitelediğimiz ülkeleri ve nice varlıklı insanları nasıl etkilediğini gün boyu haberlerde görüyoruz. Fakiri, zengini, çocuğu, yaşlısı, genci dinlemeden önüne geleni etkiliyor ve ölümlere sebep oluyor.Hastaneler tıklım tıklım dolu, evler ise karantina altında. Tüm dünya adeta tutsak altına alınmış. Ne zaman bu tutsaklıktan kurtulacağımız ise şuan için meçhul.

Yıllarca yaşadığımız evlerimizde hapiste imişiz gibi olmak ise çok garip. Uzun zamandırcan sıkıntısından evlerimizde girmediğimiz kilere ya da bodrumlara girip düzeltmeler yapıyoruz, elbise dolaplarına yığdığımız giysilerimize çeki düzen veriyoruz ya da düzeltiyoruz, raflarda unuttuğumuz tozlanmış kitaplarımızı elimize alıponlar ile hem hal oluyoruz. Bahçesi olanlar bahçesi ile ilgileniyor, ev tamiratları yapıyoruz. Hayat biçimimiz ve alışkanlıklarımız değişiyor hatta daralıyor.

Beynimiz ise daha farklı çalışmaya başlıyor. Ailemiz ile uzun uzun sohbetler ediyoruz, tanıdıklarımızı ve akrabalarımızı telefon ile arıyor hatır soruyoruz. İhmal ettiğimiz değerlerimizi tekrar gün yüzüne çıkarıyoruz.

Çocuklarımız ile beraber kitap okumanın tadı ise bir başka imiş hani, onlara “kitap oku” demek kolayımıza geliyordu, şimdi ise beraber okumanın verdiği haz çok farklı bir şey. Arkasından gelen çaylar ve ev yapımı ikramların ise tadı bir bambaşka hani.

Uzun zamandır evimde hiç bu kadar verimli zaman geçirdiğimigörmedim. Masam dolu çok şükür, Kur’an-ı Kerim bir tarafımda, tefsirler, risaleler ve son çıkan diğer kitaplar yan tarafımda. Okudukça bambaşka âlemlere giriyorum. Maneviyatımın gittikçe inkişaf ettiğini görüyorum.

Olayların siyasi açıdan bakılmasının ne kadar da gereksiz olduğunu görüyorum. Hala siyasi olarak gündemi değerlendirmeye çalışanlara ise gülüp geçiyorum. Aynı gemide olduğumuzu unutuyorlar galiba. Kimse önce “ben yapayım” demiyor ne yazık ki, “ya başkası yapsın” ya da “devlet yapsın” sloganı atanları ise kınayıp geçiyorum. Önce “ben ne yapmalıyım?” prensibini kendimde uyguluyorum.

Araban var ama sokağa çıkamıyorsun, paran var ama dışarıda yemeğe gidemiyorsun, bazen de tedirgin olup aç kalma korkusu yaşıyorsun. İşte o an arabası, parası olmayanları veya çoğu gün aç olarak gece yatağına girenleri düşünüyorsun. “Komşusu açken tok yatan bizden değildir” Hadis’i Şerif’inin ne kadar doğru olduğunu görüyorsun. Ne yapman gerektiği konusunda kendinle fikir jimnastiği yapıyorsun.

Yardımlaşmanın verdiği tadı almaya başlıyorsun, için kıpır kıpır oluyor.

Dünyevi işlerinin hepsinin yarım kaldığını görüyorsun.” Yapmam gerekir” dediğin hiçbir işini yapamıyorsun. Demekki bu yalan dünyaya çok kanmışım. “Yapmasam da oluyormuş, dünya da yıkılmıyormuş” diye iç geçirip kendi kendime gülüyorum.

Haberlerde, sosyal medyada ve susmayan telefonlarımda insanların ölüm haberlerini duyuyorum. En yakınlarımda vefat ediyorlar ama gidemiyorum. Ölümün yakınlığını nefesimde hatta içimde hissediyorum. Uzaktan uzağa sadece bir Fatiha’mı okuyabiliyorum.

Ölüm insanlara bu kadar yakınken “neden insanlar birbirinin kalbini kırıyorlar ki?” diye düşünüyorum ya da “mal, makam gibi dünyevi yalan şeyler” için insanların birbirine eziyet etmesine anlam veremiyorum. Hele de yalanları bile bile söyleyenlerin halinin ne olacağını merak ediyorum, pardon artık merakta etmiyorum…

Bu koronavirüstensonra benim değişeceğim kesin gibi. Sevdiklerime daha fazla zaman ayıracağım. Dünyevi makamlar ve mallar için kendimi ve diğer insanları üzmeyeceğim. Çevremdeki muhtaç insanlara daha fazla yardım yapacağım.

Daha temiz bir dünya için kendime düşen görevimin daha da fazlasını yapmaya gayret edeceğim.

Yememe içmeme dikkat etmem gerektiğini, sporun ya da hareketliliğin ne kadar önemli olduğunu bu karantina günlerinde de öğrenmiş oldum. Kendimi de çok ihmal etmişim anlaşılan. Sağlık olmayınca hiç bir şeyin önemli olmadığını da görmüş oldum.

Kısacası, bu Koronavirüs beni kendime getirdi, hatta insanlığımı geri getirdi.

Ya sizde ne yaptı?…

Okumaya devam et
Yorum yapmak için tıklayın

Leave a Reply

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Köşe Yazıları

Sonunda Küresel İklim Çekirgeleri de Çıldırttı!

Yayınlanma

Tarih

Yazar

Geçen gün Anadolu ajansında Science Advance dergisindeki bir makalenin 15 yıllık çalışmalarının anlatıldığı bir haber vardı.

Okudukça şok oluyorsunuz.

1985-2020 yılları arasındaki çöl çekirge istilalarını incelemişler. 48 ülkeyi ele almışlar ama en fazla Fas, Kenya, Nijer, Yemen ve Pakistan’ın etkilendiğini görmüşler. Çekirge sürülerinin yüz binlerce dönüm araziyi talan ettiğine şahit olmuşlar.

Araştırmacıların çöl çekirgesi istilasının hava sıcaklığına, toprağın nemine, yağış miktarına ve rüzgâra bağlantılı olduğunu tespit etmeleri gerçekten de çok ilginç. Yani çorak bölgelerin ani ısı değişiklikler yaşaması ve ani yağmur yağışları ile çekirge sayısının etkilendiği vurgusunu yapmışlar.

Eninde sonunda bu istilanın Batı Avrupa ve Batı Orta Asya’ya geleceğini belirtmişler.

Haberde Dünya Bankası; 2003-2005 yıllarında Batı Afrika bölgelerindeki çekirge istilasının 225 milyar dolar gibi büyük akademik kayıplara neden olduğunu açıklanmış.

Düşünsenize şuursuzca etrafımızı kirletmemiz sağlığımızı sadece sağlığımızı bozmuyor, ekonomimizi de felç ediyor.

Yıllardır söylüyorum. Plastiğin vermiş olduğu kirlilik sonucu karbon döngüsü ile karbondioksit salınımını tetikliyor diye.

Geri dönüşüm ünitelerimiz yetersiz, insanlar hala çevresini kirletiyor. Resmi kurumlar kirliliği önleme konusunda etkisiz ya da bilinçsiz.

Sokaklarda gezdiğiniz zaman her yerde gözünüzü acıtan nahoş bir kirlilik ile karşı karşıya kalabiliyorsunuz.

Fosil yakıtlarımızdan hala sera gazları bol miktarda salınıyor.

Orman tahribatını önlemede yetersiz kalıyoruz.

Endüstriyel faaliyetler sonucu açığa çıkan gazlar havamızı kirlettikçe kirletiyor.

Tarım topraklarımız verimsizleşmiş.

Su kaynaklarımız azalmış.

Tüm dünyada bu problemler gün geçtikçe de artmaya devam ediyor.

Önlemler konusunda yetersiz kalıyoruz.

Çevreye verdiğimiz zararlar küresel iklimi de ekliyor.

Şubat ayında günlük güneşlik bir hava var.

Kar ve yağmur yağışları yetersiz.

Dünyamız ısındıkça ısınıyor.

Sonunda küresel iklim değişikliği çekirgeleri de çıldırtmış.

Sırada ne var acaba?

Kaynak

https://www.aa.com.tr/tr/gundem/arastirma-iklim-degisikliginin-getirdigi-dengesiz-hava-kosullari-cekirge-istilalarini-artiracak/3138108#

Okumaya devam et

Köşe Yazıları

Bazen de hayatı yavaşlatmalı mı ki insan?

Yayınlanma

Tarih

Yazar

Amerika’da üniversiteleri ziyaret ettiğim zamanlarda bir üniversitedeki hoca ile görüşme talep etmiştim. Pazartesi günü müsait olup olmadığını sorduğum zaman hocanın “bugün golf maçım var hocam yarın görüşebilir miyiz” demesine çok şaşırmıştım.

Mesai saatlerinde bile kendisine zaman ayırıyordu. 

Bizim üniversitemizde birisi benden mesai saatlerinde randevu istese ve yurt dışından geldiğini de öğrensem en kısa zamanda randevu vermeyi kendime hep düstur edindim.   

Bırakın mesai saatlerini, mesai saatleri dışında bile akademik çalışmalarım hep dolu dolu geçti.

Hafta sonlarında da odamda çok olmuşumdur. 

Profesör olana kadar laboratuvardan hiç çıkmadım. Profesör olduktan sonra da yüksek lisans ve doktora öğrencilerimle akademik çalışmalarımı aksatmadan devam ettirdim. 

Bazen “hobileriniz nedir? hocam” sorusunu atlatmaya çalıştığım çok olmuştur. 

Doğru ya akademik çalışma yapmaktan başka hobilerimiz mi? Neler ki acaba?  

Bu soruya cevap vermem çok zor cidden. 

Bazen işlerim azaldığında kendimi boşlukta hissediyorum. 

Tatile çıktığımızda bile tarihi ya da doğal güzellikte olan yerlerin fotoğraflarını çeker ve gördüklerim ile ilgili köşe yazıları yazmaya çalışırım. 

Doğrumu yapıyorum bilmiyorum. 

Bazen iç alemimde kendimle hesaplaşıyorum.

Belki de sadece seyretsem ya da kendim için baksam. 

Ama yapamıyorum işte. 

Böyle alışmışım böyle de gidecek galiba. 

Kendimi değiştirebilir miyim diye sorgulamıyor da değilim hani. 

Böyle mi yetiştik dersiniz. 

Ortasını bir türlü bulamadık mı ya da. 

Bir kısmımızın özgeçmişleri tertemizken bazılarımızın da yaptıkları sayfalara sığmıyor. 

Belki de bu uçurum yapılan çalışmalara veya işlere önem verilmemesinden. 

Ya da değerler çakışması var.

Hatta liyakat kavramını unutmuşluk var.

Sizin daha da açabileceğinize eminim tabi ki…

Bu durumlar da uçurumların artmasına neden oluyor. 

Bende abarttığımı biliyorum. 

Bazen de hayatı yavaşlatmalı mı ki insan. 

Diye düşünmüyor da değilim. 

Siz ne düşünüyorsunuz. 

Okumaya devam et

Köşe Yazıları

Gönül Dağının Gerçek Bir Mucidi

Yayınlanma

Tarih

Yazar

Sosyal medyadan tanıdığım ve uzun zamandır köyünü ve mucit odasını görmek istediğim Yasin Alpaslan abiyi sonunda ziyaret etme fırsatını yakaladım. Yozgat’tan Sarıkaya ilçesinin Kürkçü köyüne gitmemiz yaklaşık bir buçuk saatimizi almıştı.

Bir Yozgatlı olarak bende doğrusu bu köy yollarına ilk defa gidiyordum. Çok güzel ve verimli arazi yolları arasından geçerek Kürkçü köyümüze vardık ve ilk durağımız tabi ki Mucit dükkânı idi.

Yasin abi bizi sabırsızlıkla dışarıda bekliyordu.

Önce kendi odasında Yozgat’ımızın vazgeçilmezlerinden olan ve sobada piştiği belli olan patates ve diğer ikramlar vardı. Gönül Dağı dizisinde de sık sık gündeme gelen patates gerçekten de köylerde pişirilmesi ve yenmesi bir başka idi.

Ziyafetten sonra ben ve ekibimin sabırsızlık ile görmeyi beklediğimiz mucit odasına geçiyorduk.

Oğlunun sözleri ise beni daha da heyecanlandırıyordu.

“Babam dükkânda çok durmaz, bütün gününü bu mucit odasında geçirir ve hemen hemen her gün yeni icatlarının ve projelerinin peşinde koşar hatta bazen aylık kazancımın yarısını babamın malzemelerine vermek zorunda kalırım” dedi.

Düşünsenize eserler ortaya çıkıyor ama para kazanmayı bırakın birde cebinizden paranız çıkıyor.

İnanılmaz bir fedakârlık, bir ülke sevdalılığı ya da ülkesine bir şeyler kazandırmanın tatlı telaşlılığı…

Yasin abinin hayatı bir roman olacak nitelikte.

Yozgat’ın Sarıkaya ilçesinin Kürkçü köyünden. Anlattıkça açılıyor bazen sitemli cümlelerine de şahit oluyoruz ama içindeki azim ve ümitsizlik hiç bitmemiş.

67 yaşlarında olan Yasin abi ilk dersini babasından aldığını söylüyor, küçüklüğünde babasının kendilerine kitap okuduğunu ve testi ile su satmaya gönderdiğini, kısacası hayat hikâyesini bizlere bir bir anlatıyor.

Çok küçük yaşlarda evlendiğini ve çok farklı işlerde çalıştığını söyleyen mucidimiz dükkânı açtıktan sonra köyde teknisyen gibi çalıştığını ve köylünün her teknik problemlerine elinden geldiğince yardımcı olmaya çalıştığını söyledi.

Askerliğinde bile köprüler, tüneller, elektrik ve su hatlarının maketlerini yaparak komutanlarının takdirini de kazanmış.

Yurt dışında da çok çalışan Yasin ustamız Rusya, Türkmenistan, Almanya gibi ülkelerde de bulunarak teknik anlamda çok tecrübeler kazanmış.

TÜBİTAK, Aselsan gibi kurumlarda projeleri ile ilgilenmişler ama imkânsızlıklar yüzünden ve tecrübesizliğinden projelerini tamamlayamamış.

Projelerini anlatırken kendisinden geçiyordu Yasin abi.

Alarmlı yaptığı pencerelerden tutun, ayakkabıya kadar ya da çantalara kadar çok ilginç tasarımları vardı. Bu sistemler uygulansa galiba hırsızlık olayları bitirecek projelerdi.

Güneş enerji sistemleri, kalorifer ısı sistemleri gibi enerjiye yönelik projeleri yabana atılır cinsten değildi. Eli tutulduğunda, maddi imkânlar verildiğinde ve modernize edildiğinde çok büyük projelere adım atılacağına eminim.

Kendi evindeki rüzgâr türbini, mekanik aletlerde dikkatli incelenmesi gereken projeleri.

Tıbbi bitkilere de el atmış, elindeki bazı numuneleri ve yaptıklarını bizlere anlattı. Bizim önerilerimiz doğrultusunda kozmetik ürünlere de el atacağını söyledi.

Beraber ne tür projeler yapabiliriz bunu ileride göreceğiz ama böyle bir mucit ile çalışmanın benim için büyük bir fırsat olacağına eminim.

Bu alanda çalışacak tüm akademisyenler ve iş adamlarına da kapısı tamamen açık tabi ki.

Çantasındaki prototip çizimleri göstermesi beni bir kez daha kendisini hayran bırakmasına yetti.

Gerçekten de Gönül Dağı dizinde bahsedilen mucitlerden birisi ile tanışmış olmaktan çok memnunum.

Ülkemizde o kadar çok mucidimiz var ki. Üniversitelerimiz, sanayicilerimiz, resmi kurumlarımız ve mucitlerimiz hepsi birleşebilse müthiş bir sinerji ile ülkemizin üretim kapasitesinin artması için önemli adımlar atılmasına bir çığır açacaktır.

Sadece birbirimizle irtibatta olmak, aynı dili konuşabilmek, laboratuvarlarımızı mucitlere açabilmek, maddi ve manevi yardımlarda bulunmak ile ülkemizin geleceği çok aydınlıktır.

Gönül Dağı ekibine ricam o ki bir bölümde de olsa senaryolarında bu gerçek mucidimize yer vermeleridir. Eminim hem filmlerine renk katacaklar hem de ülkemizdeki tüm mucitlerin şevklerini artıracaklardır.

Okumaya devam et

Trendler

Prof. Dr. Hamdi Temel © 2020 Tüm hakları saklıdır. Site içerisindeki yazıların izinsiz ve kaynak gösterilmeden paylaşılması yasaktır.

Toplam Ziyaretçi Sayısı

maksibet giriş maksibet film hd izle film izle film hd izle şutbet giriş şutbet oslobet giriş oslobet betmoris giriş betmoris elexusbet giriş favorislot elexusbet giriş